Αριθμός φύλου 23

Το τελευταίο μου ταξίδι θέλω να είναι ελληνικό.  

Ένας λεβέντης Έλληνας, αξιωματικός του Πολεμικού Ναύτικου, ο Γεώργιος Ζώης, τον περασμένο Οκτώβριο συνάντησε τον ιερέα του ΕΛΛΗΝ.Α.Ι.Σ, Ικτίνο Κ. Σταθόπουλο. «Εις περίπτωσιν θανάτου μου - του είπε - έχω αφήσει έγγραφη εντολή η κηδεία μου να είναι κατά τα πατρώα των Ελλήνων». Για του λόγου το αληθές, άφησε τρεις ακόμη Έλληνες μάρτυρες. Προχθές, ο Γεώργιος πορεύθηκε για τα Ηλύσεια Πεδία. Ο Ικτίνος Κ. Σταθόπουλος και όλοι οι Έλληνες ήταν εκεί.

Μάιος: Γιορτάζει η Φύση και οι Έλληνες

Σελ. 7, 8, 9, 10

Στις 18, 19 και 20 Ιουνίου

Σημαντικές οργανωτικές καινοτομίες στην ωραιότερη γιορτή του Ελληνισμού.

Τα Προμήθεια, η κορυφαία γιορτή της ελληνικής κοσμοθέασης συμπληρώνουν φέτος 15 χρόνια ζωής και αδιάλειπτης προβολής των προγονικών αξιών και του αρχαίου ελληνικού πνεύματος.

Σελ. 7, 8, 9

Εκδήλωση μνήμης για τη σφαγή στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης.

Εκδήλωση ενημέρωσης, τιμής και μνήμης των χιλιάδων σφαγιασθέντων υπό του αυτοκράτορος Θεοδοσίου Θεσσαλονικέων θα πραγματοποιηθεί από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Προμηθεύς Πυρφόρος» στις 8/5/2010, ώρα 19:30, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (Αριστοτέλους 32 & Ολύμπου γωνία, Άνωθεν της Αρχαίας Αγοράς).

Σελ. 3

Αριθμός φύλου 22

Θ  ά  ψ  α  μ  ε   τ  α   Ι  ε  ρ  ά   κ  α  ι   δ  ε  ν   ν  τ  ρ  ε  π  ό  μ  α  σ  τ  ε  .  .  .   

Η φωτογραφία είναι αυθεντική. Για όσους αμφισβητούν τι τράβηξε ο ελληνισμός από τους στρατοκαλογέρους, ας καμαρώσει το εκκλησάκι του Αη Γιάννη «καβάλα» στο νεκρομαντείο των Ελλήνων. Πήγαμε, το είδαμε, το φωτογραφήσαμε κι ανατριχιάσαμε. Το αποδίδουμε στη λαϊκή χλεύη.
Πάσχα Ελλήνων: Από πού κι’ ως πού;

Είναι μια γιορτή που γιορτάζουν οι Εβραίοι και οι χριστιανοί και σημαίνει το πέρασμα των Εβραίων από την Αίγυπτο στην έρημο μετά το διωγμό από τους Αιγυπτίους. Το σουβλιστό αρνί, που το θεωρούμε ελληνικό έθιμο, και το ψήνουμε στρίβοντας το μουστάκι και χορεύοντας τσάμικο, δεν είναι τίποτε άλλο από το γεύμα των Εβραίων και τη σφαγή των παιδιών και ζώων των Αιγυπτίων κατ’ εντολή του Γιαχβέ, του θεού τους. Και κανείς δεν ξέρει γιατί το γλεντάμε εμείς οι Έλληνες. Και γιατί ταυτίσαμε την «Ανάσταση» με εθνική γιορτή. Μήπως επειδή δεν θέλουμε να αναστηθούμε ποτέ; Ή μήπως θέλουμε να μείνουμε μια ζωή ποίμνιο κάτω από τη γκλίτσα του ποιμένα;

Στις μέσα σελίδες παραθέτουμε τις απάτες του Αγίου Φωτός, τι λέει ο Κοραής γι’ αυτό, τι λένε πατριάρχες, θεολόγοι και πρωτοσύγγελοι. Έτσι, για να καμαρώσετε και το ελληνικό κράτος που στέλνει αεροπλάνο και άγημα σε μια εποχή οικονομικής δυσπραγίας, απλά γιατί ντρέπεται να πει την αλήθεια στον κόσμο. 

Σελ. 6

Για δεύτερη συνεχή χρονιά η λατρευτική κοινότητα «ΛΑΒΡΥΣ» διοργανώνει τα ΑΤΤΙΚΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ. Τα ΑΤΤΙΚΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ είναι μια σύγχρονη εορτή που συνθέτει το χθές με το σήμερα και αποσκοπεί στο να αναδείξει όλα εκείνα τα στοιχεία που ψυχαγωγούν τον άνθρωπο, παρέχοντας θεραπεία στην ψυχή και στο νου. Η εορτή είναι εμπνευσμένη από τις κλασσικές Ελληνικές εορτές προς τιμήν του Θεού Διονύσου και περιλαμβάνει τιμητικές εκδηλώσεις, προβολές και παρουσιάσεις, θεατρικά τελεστικά δρώμενα και μουσική. Όλα αυτά συνθέτουν ένα εορταστικό πλαί- σιο συνεστιακής μέθεξης, μέσα από το οποίο ο άνθρωπος καλλιεργεί και ολοκληρώνει την κοινωνική του διάσταση, εξωτερικεύοντας τον εσωτερικό του κόσμο, σύμφωνα με τους κύκλους της φύσης. Τα δρώμενα θα διεξαχθούν στο ανοιχτό θέατρο του Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» στο Ίλιον Αττικής και θα ξεκινήσουν με το Άνοιγμα Θυρών στις 18:00, ενώ η είσοδος είναι ελεύθερη

Σελ. 7-8-9

Λαμία:Μια πόλη «κοιμάται» στη σκιά του Λεωνίδα και του Θανάση Διάκου.

Γύρω –γύρω όλοι και στη μέση ο Λεωνίδας. Βορειοδυτικά η Αλαμάνα, ακόμα πιο βόρεια ο Γοργοπόταμος. Λαμία 2010.

Στην πλατεία λαού, εξαιρετικό κοκορέτσι, σπληνάντερο και σούβλες που γυρίζουν ασταμάτητα. Δίπλα, καβάλα στο άλογο ο Άρης Βελουχιώτης, χάλκινος, μόνιμα κουτσουλημένος από τα περιστέρια. (πού είσαι Φρανς Τσαγκάρη να μας δεις). Πιο σίγουρος στο στενό του οικόπεδο ο Θανάση Διάκος. Γλίτωσε και δεν τον έχτισαν, ίσως επειδή δεν ήταν άρτιος για μεζονέτες. Ίσως….

Σελ. 10-11